Opis
Kiedy rozumiemy relacje między przedmiotami i postrzegamy naturę rzeczywistości, w której żyjemy, nie jako materialną, ale jako duchową, dostrzegamy pewien wyższy porządek, sens życia w przeciwieństwie do chaosu, jesteśmy zmuszeni, a nawet zmuszeni, do przeglądu naszego sposobu myślenia o wszystkim, co nas otacza, w kategoriach zrównoważonego rozwoju i zdrowia. Biorąc pod uwagę obecny stan zdrowia jednostki, rodziny, społeczeństwa i świata, w tym zanieczyszczenie środowiska naturalnego, taka perspektywa wydaje się konieczna. Dzięki wspólnym osiągnięciom różnych współczesnych dziedzin nauki – medycyny, psychologii, fizyki czy mechaniki kwantowej – jesteśmy teraz w stanie postrzegać świat, jak to ujął H. Skolimowski, jako sanktuarium i postrzegać człowieka z jego zapomnianą duchową naturą jako istotę wielowymiarową. W ten sposób osiągniemy równowagę pomiędzy nauką a tradycjami duchowymi. Najpierw jednak zaczynamy cofać się do “początku” – do filozofii nauki. Oznacza to wyznaczenie celów i zadań dla uczenia się i wychowania jednostki, które obejmują badanie i nauczanie duchowych aspektów człowieka i świata, innymi słowy, jest to renesans duchowości w kulturze i świecie.
Artykuł opisuje, w jaki sposób psychosynteza odnosi się do całościowego obrazu człowieka i świata oraz do “edukacji w różnych dziedzinach, która zapobiega potrzebie leczenia”.
